KÖYÜM, ZAMAN VE NERİME HALAM

Benim Köyümü Susuzun Düzünden izleyince nazar boncuğu gibi, Büyük Dağdan izleyince inci gibi görürsünüz. Bölgesinde bir tek benim köyümde yeşili görünce serap görmüş olmazsınız, bu yüzden atlar bir başka koşar, kuzular bir başka meler ve rüzgar bir başka eser benim köyümde. her şeyinde kalite vardır; havasında, suyunda, otlaklarında, arpasında, buğdayında ve insanında; Kışın dondurucu soğuğa ve evlerin boyunu aşan kara katlanır benim köyümün insanları ve mükafat olarak bahar ve yazın çayırlardan, kom dereden, zibin düzünden, yanıklardan, kor pınar ve çift pınarlardan fışkıran bereketle ödüllendirilir Mevla tarafından. çünkü işine duasını katmış ve öyle yoğurmuştur hayatı benim köyümün cefakar insanları.
Ve zaman, fetih edilemeyen imparatorluk, bir tek benim köyümün vefakar, cefakar ve bütün zorluklara rağmen ibadetini bir kenara bırakmayan ve yaratıcısının emir ve yasaklarını unutmayan insanlarına hükmedememiştir. Çünkü mazi o insanlarımızın örnek yaşamlarının anlatıldığı anılarla doludur.
İşte o müstesna şahsiyetlerden biridir benim için Nerime Halam. Kendisini 1982 yılının Kasım ayında tanıdım, yani babamın vefat ayında, köyün aşağısından ağır adımlarla diğer komşu hanımlarla birlikte geldiler. Belliki annemin acısına ortak olmak için gelmişlerdi ben o sırada evin önünde oyun oynuyordum geldiklerini görünce önlerinde durakladım Nerime Halam beni görünce ayrıldı hanımlardan ve yanıma geldi, eğildi boyuma kadar, hiç unutamadağım o mavi gözeriyle babasız geçecek bundan sonraki hayatımın zor olacağını bildiğinden belkidede, gülümseyerek uzun uzun baktı yüzüme, başımı okşadı, sevdi, biraz sonra elini yeleğinin cebine attı, sağını solunu kolladıktan sonra ve hızlıca avucuma bir şey sıkıştırdı ve eve girdi. Ne olduğunu ilk önce anlamadım o eve girince avucuma sıkıştırdığı şeyin para olduğunu gördüm. Tabii o zamanlar çocuklar ne olursa olsun hiç fark edilmezdi, belkide hayat şartlarının zorluğundan olacak birer teferruat olarak görülürdü ve genelde beyaz şeker veya en lüksü bayram şekeriyle avutulurdu, çünkü para en zor zamanlara saklanırdı. Ama Nerime Halam babasını kaybetmiş bir çocuğu önemsiyor, nasıl avutacağını, nasıl neşelendireceğini biliyordu, belliki özellikle beni sevindirerek teselli etmek için bana vereceği parayı önceden, evden çıkmadan hazırlamış, bize gelince de bana vermişti. Çıkışta yine yanıma geldi yanaklarımdan öptü gene geleceğini söyledi, ben hep yolunu gözledim oda söylediği gibi aralıklarla gene geldi ve her gelişinde harçlık verdi ve hiç buruk bırakmadı gönlümü.
Evet ! Nerime Halamı anlatmak ve paylaşmak istedim çünkü kendisini çok az görmeme rağmen yaşamım boyunca benim kalbimde hep sıcaklığını korudu. Şu an aramızda değil, 1982 yılının Kasım ayında bir yetimi sevindirerek rabbimin vaad ettiği ve kendisi için inşa edilmiş olan altlarından ırmaklar akan cennet köşklerini izleyerek kabrinden mahşer gününü bekliyor inşallah. Fetih edilemeyen zaman, Nerime Halamı unutturamadığı gibi Köyümüzün diğer büyük şahsiyetlerini de unutturamadı ve unutturamayacak. Rabbim hepsinden razı olsun yaşayanlara sağlık, sıhhat, afiyet versin ve öte aleme göçenlere de rahmetiyle muamele etsin inşallah .....Amin.

Erkan MERT
24.11.2014