DERİNÖZ (Dünyanın en güzel köyüne)

Güzel köyüm, baykuşlara mekansın
Önce bir gül idin, şimdi dikensin
Onca yıldır kahrımızı, çekensin
Kıymet bilenlere, hasret çekensin
hasretlik gönlüme, doldu Derinöz

Hani, büyük dağda karlı kaşların
Yeşil çayırlarda, öten kuşların
Viraneye dönmüş, digor başların
Satıldın duyunca, öldü düşlerim
Umudum ışığım, soldu Derinöz

Cennet idi kızılyarın, her köşen
Elli yıldır, koşuyorduk her işen
Satılmayı kimler düşürdü düşen
Köle olduk, hem toprağan hem taşan
Haber gelmez oldu, noldu Derinöz

Beyaz pınar, sel gibiydi çağladı
Kor pınarda, kara yosun bağladı
Çift pınarlar, iki gözden ağladı
Büyük dere, ciğerimi dağladı
Dağlar taşlar, çiçek, güldü Derinöz

Yanıklarda ,büyüyordu gül goncan
Karhanlarda ,mor oluyordu yoncan
Harmantepe, kahvedeki bir fincan
Köyüm sana kurban etmezmiydim can
Nasip bereketin, boldu Derinöz   

Kim satardı, kızılyarın düzünü
Elvan çiçek, bürümüştü yüzünü
Dereçayır, yaşlandırdı gözümü
Unutamam, hağılların düzünü
Yüreğimden büyük parça, aldı Derinöz

Dostum ,hasretimi yazdım sıraya
Su içmeye indim, küçük dereye
Satılırmı, büyük çegil paraya
Büyük dere, derin nerden nereye
Derelerde öksüz, kaldı Derinöz

Karhandere, çıkma yolu yokuştur
Harmantepe, iki türlü tokuştur
Taş ocakta, yont taşları yakıştır
Bu taşların yontulması, pek hoştur
Taşlar küskün, sessiz, kaldı Derinöz

Kurumazdı, çayırlarda çimeni
Sorkul yolu, buğday ile samanı
Her yerden görür idin köyün dumanı
Arif olan anlar sapla samanı
Şimdi bizim değil, elin ,oldu Derinöz

Celal yolu, yol boyunca baksana
Zibin düzü, uzak erken kalksana
Kurudere, su bulunmaz her sene
Zaman kötü oldu, herşey tersine
Her yanın virane, kaldı Derinöz

Binali diyor ki, döküldü meyim
Parçalandı sofram, zehroldu suyum
Yaşanamaz oldu, düğünüm toyum
Hayel meyel kaldı, Derinöz köyüm
Bizi yad ellere, saldı Derinöz

                       BİNALİ ERCOŞ (1990-İzmir)